Γκρίνιαζα κάθε καλοκαίρι που έπρεπε να κάνω 3 ΜΗΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...πόσο αχάριστη ήμουν τελικά..και μάλιστα σε ένα ευλογημένο τόπο (Νεάπολη Λακωνίας-Ελαφόνησος).
Θυμάμαι μας φόρτωνε κυριολεκτικά ο πατέρας μου στο αυτοκίνητο,ούτε ζώνες ασφαλείας,ούτε τίποτα,τα τζάμια του αυτοκινήτου ανοιχτά και εγω με τον αδερφό μου στα πίσω καθίσματα να πλακωνόμαστε στο ξύλο...σαν μεγαλύτερη που ήμουν συνέχεια με πείραζε για να του δίνω προσοχή...
Ο λατρεμένος μου παππούς με πήγαινε για ψάρεμα για να βλέπω να μαθαίνω και φυσικά να έχω το φρέσκο το ψαράκι μου,είχε και ένα κήπο με ότι βάζει ο νους..θέλαμε ντομάτες κόβαμε απο τον κήπο,θέλαμε φρούτα,πεπόνι,καρπούζι,πηγαίναμε στους θείους μας.
Ανεβαίναμε στο τρακτέρ και πηγαίναμε στα κτήματα,οτι μας άρεσε το παίρναμε!
Φυσικά είχα και ποδήλατο οπου κάθε καλοκαίρι θα έφευγα με ράμματα,φρύδι,πόδι,στόμα...αν υπήρχε αλάνα με ένα δέντρο στην μέση,εγώ έπεφτα στο δέντρο...!!
Η μέρα μας ήταν μπάνιο πρωινό,ξεκούραση μεσημεριανή,μπάνιο απογευματινό και το βραδάκι βολτούλες..
Μεγαλώνοντας τα πανηγύρια ήταν το αγαπημένο μας,λαδόκολλα-μπύρα και γέλιο απίστευτο...
Αν μπορούσα να γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα ήθελα να το ξαναζήσω..με την ίδια ανεμελιά όμως,χωρίς πολλές σκέψεις στο μυαλό...αυτο όμως που με πειράζει περισσότερο είναι οτι δεν θα μπορέσει να το ζήσει έτσι το δικό μου το παιδί.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου